όλοι μας

Γράφει   το Βυτίο, αναδημοσιεύει από το blog του Βυτίου η  Jaquou Utopie

Διαφημίσεις #1

Κάπου στα μέσα του 90 στο χωριό, που βρίσκεται κοντά στο σημείο που πέφτουν οι καινούριοι δρόμοι στην Αρκαδία, αποφάσισε ένας συχωριανός να φτιάξει πια το πατρικό του. Ήταν από καιρό σε άθλια κατάσταση το σπίτι. Είχε συγκεντρώσει, φαίνεται, κάποια χρήματα (δεν έβγαζε και πολλά, δημόσιος υπάλληλος ήταν) και ξεκίνησε να το συμμαζέψει. Βρήκε τέσσερις Αλβανούς, οι οποίοι το πρωί δούλευανκαι τη νύχτα κοιμόνταν μέσα και το σπίτι δεν άργησε να σουλουπωθεί. Τέλη Αυγούστου, αν θυμάμαι καλά, πριν ακόμη επιστρέψω στην Αθήνα, παρατήρησα ότι οι τέσσερις εργάτες δεν κατέβαιναν πια το βράδυ στο καφενείο. Μετά από δυο τρεις μέρες ρώτησα τους δικούς μου. Ο συχωριανός, λίγες μέρες πριν τελειώσουν οριστικά οι εργασίες, πήρε τηλέφωνο την αστυνομία και κατήγγειλε ότι στο χωριό βρίσκονται παράνομα κάποιοι Αλβανοί.

Φέτος το καλοκαίρι παρατηρούσα το σπίτι. Ωραίο και τακτοποιημένο πια, χτισμένο από αυτούς που δεν πληρώθηκαν ποτέ, από αυτούς που κοιμούνταν τον πρώτο καιρό στο χάλασμα. Χτισμένο, από κάτι παράνομους. Φέτος το καλοκαίρι, παρατηρούσα το σπίτι και κατηγορούσα τον εαυτό μου για λαϊκισμό.«ρε μαλάκα, η περιπτωσιολογία δεν αποδεικνύει τίποτα».

*

«Ανθρωπιστικά αισθήματα δεν έχει μόνο μια μερίδα κόσμου, αλλά όλοι μας». Πεταλωτής.

«Όλοι εμείς, συναισθηματικά συνδεδεμένοι με το ιστορικό κτίριο της Σόλωνος, κοιτίδα αγώνων μάθησης και δημοκρατίας, εκφράζουμε τη βαθύτατη αγανάκτησή μας για τα γεγονότα και καυτηριάζουμε την αδυναμία των αρμόδιων φορέων να τα αποτρέψουν επιχειρησιακά». Ένας απ’ τους υποψήφιους για το δικηγορικό σύλλογο Αθηνών.

*

Ότι έχουμε φτάσει από εκατό δρόμους στα όρια της σιγής, δεν μπορεί πλέον να αμφισβητηθεί. Γίνεται απεργία πείνας και κάποιοι επιλέγουν να ασχολούνται με την τοποθεσία της διαμαρτυρίας. Μετανάστες αποφασίζουν συνειδητά να περάσουν την πιο οριακή δοκιμασία και κάποιοι, αναλώνονται να συζητάνε για το πολιτικό παιχνίδι ενός τρίτου. Πότε φτάσαμε εδώ; Αστυνομικοί χτυπάνε ανθρώπους με ραμμένα στόματα. ΜΑΤ με αντιασφυξιογόνες μάσκες, περιμένουν εντολή για να αδειάσουν το κτίριο ενός πανεπιστημίου από απεργούς πείνας. Αύριο, θα πυροβολούν στα μάτια τους καιόμενους. Αύριο, η Πέτρου Ράλλη θα μας εκδικηθεί που τόσο καιρό δε μιλήσαμε γι’ αυτή. Αύριο, θα γεμίζουν τους δρόμους τα φαντάσματα των ξένων, που πέθαναν σε κάποιο από τα εργατικά ατυχήματα του 2004. Τα πτώματά τους, θάφτηκαν κάτω απ’ το χειροκρότημα για μια αθλήτρια του βάδην.

*

Τί δουλειά είχαν στη νομική οι (παράνομοι – όπως σε κάθε ευκαιρία τονίζουν οι δημοσιογράφοι) μετανάστες, ρωτούσαν διάφοροι, εδώ κι εκεί. Είναι η κατάληψη της νομικής, λύση για τους μετανάστες; Μα στη νομική; Εκεί βασιλεύει η δαπ και η πασπ. Εκεί βασιλεύουν οι γνωστές από χρόνια πρακτικές των κομμάτων, η διαπλοκή με τα μαθήματα και τα μεταπτυχιακά. Εκεί έχει τραπεζάκια και πάρτι με τον Βέρτη διαπασών. Εκεί έχει φοιτήτριες με ταγέρ και τακούνι. Ήταν επικοινωνιακό λάθος που πήγαν στη νομική, λένε άλλοι. Συγνώμη, είναι άμαθοι οι παράνομοι. Δεν ρώτησαν τον κάθε Λούλη πριν αρχίσουν απεργία πείνας. Δεν ήξεραν ότι προϋπόθεση του καλού αγώνα (που θα ‘λεγε και ο ΓΑΠ), είναι η σωστή επικοινωνία. Οκ, αποφάσισες να πεθάνεις διαμαρτυρόμενος. Αυτό δεν σημαίνει πως μπορείς να το κάνεις όπου και όπως θες. Να πας να πεθάνεις κάπου αλλού. Αν θες πήγαινε στη Σωκράτους, στην Κυψέλη ή τα Προπύλαια. Εκεί θα βρεις κι άλλους όμοιούς σου και δε θα ενοχλείς πολιτικούς και αρθρογράφους που υπερασπίζονται τη νομιμότητα και την πατρίδα.

Αλλά κι αυτοί, στη νομική βρήκαν; Τα παιδιά δεν πρέπει να μπερδευτούν. Ξέρουν, ότι τα βιβλία όταν μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα, εννοούν νομοσχέδια, υποπαραγράφους διαταγμάτων, διαδικασίες και χαρτόσημα. Ποιός τους χέζει τους ανθρώπους; Στην τελική, άμα δεν πληρούν τις τυπικές προϋποθέσεις τί να κάνουμε; Dura lex, sed lex. Άσε που δε χωράνε κιόλας.

Πολύ κακώς λοιπόν πήγαν οι λαθραίοι και κατέλαβαν την νομική. Κανονικά έπρεπε να πάνε στη Βουλή ή μάλλον στα κοινοβούλια όλου του δυτικού κόσμου, στις αριστοκρατικές συνοικίες, στα Παρίσια και τις Κηφισιές της Ευρώπης και να πεθαίνουν στις εξώπορτες ή ακόμη καλύτερα στα σαλόνια μας. Κανονικά θα έπρεπε να πεθαίνουν στα σαλόνια μας.

*

Διαφημίσεις #2

Από 31/1 έως 4/2 αφιέρωμα του Radiobubble στη μετανάστευση.

Το Πρόγραμμα εδώ: http://radiobubble.gr/clandestino_

σημείωση: το αφιέρωμα δεν θα περιέχει συζήτηση για το άσυλο.

 

shortlink: http://wp.me/pPn6Y-5JA