Γράφει ο RD (Αντώνης)
Αναδημοσιεύει από το Radical Desire η Jaquou Utopie
Διάβασα με ενδιαφέρον την πρόσφατη ανάρτηση του συντρόφου Στέργιου, ακτιβιστή με εμπειρία και στοχαστή με σπάνια ευθικρισία και ειλικρίνεια, περί του “μεσσιανισμού του Σεπτέμβρη”: δηλαδή της τραγικά λανθασμένης αντίληψης ότι η κάθετη πτώση στην ένταση των αντιδράσεων κατά της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης μετά τις 5 Μάη θα θεραπευόταν ως δια μαγείας, με ένα κύμα λαϊκών κινητοποιήσεων που θα ερχόταν βολικά μετά το τέλος της καλοκαιρινής φυγής. Γράφει μεταξύ άλλων ο Στέργιος:
Πολλοί ήταν αυτοί που προφήτευαν ότι ο Σεπτέμβρης θα ήταν μια λαϊκή θύελλα κατά της κυβέρνησης και του μνημονίου. Ο Σεπτέμβρης της ανατροπής! Σταδιακά ο Σεπτέμβρης λάμβανε μεσσιανικές διαστάσεις. Μικροαστικές – ιδεαλιστικές αντιλήψεις αντικατέστησαν τις διαλεκτικές λογικές για τις κοινωνικές αλλαγές με δυναμικές οργανώσεις και κινητοποιήσεις που και η ιστορία διδάσκει αφειδώς. Περίπου πέρασε η ιδέα να καθίσουμε στο καναπέ ή στην αμμουδιά των διακοπών και να δουν ο ΓΑΠ, η ΕΕ και το ΔΝΤ τι θα τους κάνει ο… Σεπτέμβρης. Πολλοί υπολόγισαν ότι ένας θεϊκός Σεπτέμβρης δουλεύει γι αυτούς και θα έρθει να τους ελευθερώσει από τον κατηρραμένο όφι του Μνημονίου! Οποία αυταπάτη! Continue reading “Περί αριστερής μελαγχολίας”