Μεσαίωνας με τις συμβάσεις μαθητείας

Εργοστάσιο, του Στέλιου Φαϊτάκη

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ

Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου

grousis@ath.forthnet.gr

Πολύ συχνά, αναφέρεται ότι τα αντιλαϊκά μέτρα οδηγούν σε έναν εργασιακό μεσαίωνα.

Αν αυτό μέχρι σήμερα μπορούσε να εκληφθεί ως σχήμα λόγου, ή ως καθ’ υπερβολή διατύπωση, ή ακόμη για να υποδηλώσει την επιστροφή σε μια παρακμιακή περίοδο υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, η κυβέρνηση με τα νέα μέτρα βάλθηκε να το μετατρέψει σε κυριολεξία.

Εξηγούμαι: Οσοι έχουν πάει στις Βρυξέλλες θα έχουν επισκεφτεί την περίφημη Grande Place (Μεγάλη Πλατεία), που, αν και όχι τόσο μεγάλη, είναι σίγουρα όπως έγραφε μεταξύ άλλων και ο Victor Hugo μία από τις ωραιότερες πλατείες του κόσμου.

Αυτή λοιπόν η περίφημη πλατεία πέρα από το δημαρχείο και το βασιλικό μέγαρο, περιστοιχίζεται από τα σπίτια των συντεχνιών τα οποία στις προσόψεις τους έχουν σκαλισμένα και τα εμβλήματα της κάθε μιας από αυτές που δεν είναι άλλα από τα εργαλεία που χρησιμοποιεί.

Αυτές λοιπόν οι συντεχνίες που έκαναν την εμφάνισή τους στις πόλεις της μεσαιωνικής-φεουδαλικής κοινωνίας κατά τον 11ο και 12ο αιώνα και είχαν την πλήρη ανάπτυξή τους κατά τον 13ο και τον 14ο αιώνα, είχαν μια πολύ συγκεκριμένη δομή και ιεραρχία.

Τα εργαστήρια αυτών των συντεχνιών αποτελούνταν από τους μαστόρους που ήταν και οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, τους καλφάδες που είχαν κάποιο μισθό και ήταν οι άμεσοι βοηθοί τους και τους μαθητευόμενους, οι οποίοι άρχισαν να εργάζονται στη συντεχνία από μικρά παιδιά, παρέμεναν σε αυτή τη θέση για πολλά χρόνια εκτελώντας τις πιο βαριές δουλειές, κέρδιζαν μικρά ποσά από φιλοδωρήματα, ενώ τους παρέχονταν δωρεάν διαμονή και διατροφή.

Στην εποχή μας στο όνομα πάντοτε του να «σωθεί η πατρίς», φαίνεται ότι αυτή πρέπει να επιστρέψει σε αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα. Αυτό αποδεικνύουν μεταξύ άλλων και όσα, πέρα της διευκόλυνσης των απολύσεων, προβλέπονται περί μαθητείας στον πρόσφατο νόμο για τα εργασιακά, της αυτόκλητης εθνοσωτήριου κυβέρνησης.

Μεταξύ άλλων, λοιπόν, στο άρθρο 8 προβλέπονται ειδικές συμβάσεις μαθητείας για τους νέους:«Μεταξύ εργοδοτών και ατόμων που έχουν συμπληρώσει το 15ο έτος μέχρι και το 18ο έτος της ηλικίας τους, δύνανται να καταρτίζονται ειδικές συμβάσεις μαθητείας, μέχρι ενός (1) έτους, με σκοπό την απόκτηση δεξιοτήτων.

Οι εν λόγω μαθητευόμενοι λαμβάνουν το εβδομήντα (70) τοις εκατό του κατώτατου ημερομισθίου ή μισθού της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ( ΕΓΣΣΕ) και ασφαλίζονται στον κλάδο ασφάλισης ασθενείας σε είδος και 1% κατά του κινδύνου ατυχήματος.

Οσοι δεν έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας τους, καθώς και όσοι φοιτούν σε γυμνάσια, λύκεια κάθε τύπου ή τεχνικές επαγγελματικές σχολές δημόσιες ή ιδιωτικές αναγνωρισμένες από το κράτος, δεν μπορεί να μαθητεύουν περισσότερο από έξι (6) ώρες την ημέρα και τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα.

Για τους έχοντες συμπληρώσει το 16ο έτος η μαθητεία δεν μπορεί να υπερβαίνει τις οκτώ (8) ώρες την ημέρα και τις σαράντα (40) την εβδομάδα. Απαγορεύεται η μαθητεία να πραγματοποιείται από την 22α ώρα μ.μ. έως και την 6η π.μ. Τα άτομα αυτά, με εξαίρεση τις διατάξεις για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, δεν υπόκεινται στις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας».

Είναι σαφές ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν κυριολεκτική επιστροφή στον μεσαίωνα και γενικότερα σε προκαπιταλιστικές μορφές ασύδοτης εκμετάλλευσης, ανοιχτή επίθεση κατά των δικαιωμάτων των νέων και δη των ανηλίκων και μάλιστα σε μια εποχή αυξημένης σημασίας της γνώσης , στυγνή αυταρχική κρατική παρέμβαση στις εργασιακές σχέσεις που παραμερίζει συνδικάτα, συλλογικές συμβάσεις, εργατική νομοθεσία. Αν έτσι πρόκειται να σωθεί η πατρίς τότε ας χαθεί εκείνη, μπας και σωθούνε τα παιδιά μας που πάνε να τα μετατρέψουν σε κολίγους του 21ου αιώνα.

Αναδημοσιεύει από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

η Jaquou Utopie

http://wp.me/pPn6Y-1HY