Δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους!
Η ”κρίση” δείχνει την πλήρη αποτυχία της νέοφιλελεύθερης ιδεολόγιας και των πολιτικών που στόχος τους είναι να εμπιστευτούν στην αγορά την ανθρώπινη τύχη.
Ήταν κωμικό, πέρυσι, να βλέπει κανείς αυτούς που, όπως όλοι οι κυβερνήτες μας, ήταν άφωνοι θαυμαστές του ελεύθερου ανταγωνισμού, να μεταμορφώνονται σε αποστόλους της κρατικής παρέμβασης. Αλλά αν ήταν υπέρ της κρατικής περέμβασης, ήταν για να σώσουν τα ιδιωτικά συμφέροντα, σύμφωνα με την πολύ γνωστή αντίληψη: ”κοινωνικοποιούμε τις ζημιές και ιδιωτικοποιούμε τα κέρδη”.
Έτσι χιλιάδες δισεκατομμύρια δημοσίου χρήματος, το δικό μας χρήμα, δόθηκε, χωρίς συζήτηση, για να σωθούν οι τράπεζες και οι μέτοχοι ενώ είναι ”αδύνατον ”να βρεθεί δεκάρα τσακιστή για να καλύψει τις κοινωνικές ανάγκες.
Δέν είναι όμως μόνο αυτό. Η οικονομική κρίση έπληξε την πραγματική οικονομία,η ύφεση είναι εδώ με επακόλουθο τις απολύσεις. Αφεντικά και κυβερνήσεις είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν την επίθεση ενάντια στα κοινωνικά δικαιώματα των μισθωτών, κυρίως ως προς την κοινωνική προστασία, το δικαίωμα στην εργασία, τις συνθήκες εργασίας και την υγεία στην εργασία. Ο στόχος τους είναι να πληρώσουν την κρίση οι μισθωτοί/ες εκθειάζοντας σε κάθε χώρα την ενότητα με την κυβερνητική πολιτική ώστε να χρυσώσουν το χάπι. Η ξενοφοβία,ο ρατσισμός είναι οι μάστιγες που καταπολεμάμε.
Συνδικαλιστές, κτίζουμε τη διεθνή αλληλεγγύη των εργαζομένων για να τους απαντήσουμε!
Τα αφεντικά και οι μέτοχοι έχουν χορτάσει με μερίσματα, με καθε είδους φορολογικά δώρα, με ανταμοιβές υπέρογκες, έχοντας το κλειδί για περιουσίες που ξεπερνούν κάθε νόημα.
Αυτοί πρέπει να πληρώσουν την κρίση τους. Εμείς να τους επιβαλλούμε τις κοινωνικές μας απαιτήσεις. Τώρα όσο ποτέ, η κινητοποίηση των μισθωτών είναι στην ημερήσια διάταξη.
Για να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στην εργασία για όλους και όλες, αναπτύσσοντας θέσεις εργασίας κοινωνικά χρήσιμες και απαντώντας στις συλλογικές ανάγκες.
Για να εμποδίσουμε τα ”κοινωνικά”σχέδια, τις απολύσεις, την προσωρινότητα (υπο-απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, υποχρεωτική εργασία μισού ωραρίου, επιχειρήσεις προσωρινής εργασίας…)
Για να διασφαλίσουμε τις κοινωνικές παροχές και παροχές επιδομάτων στους/στις άνεργους/ες και στις κοινωνικές εκείνες κατηγορίες που έχουν πληγεί από την κρίση (γυναίκες, μετανάστες, νέους…)
Για κοινωνικά δικαιώματα σε αρμονία από την κορυφή ώστε να σταματήσει το κοινωνικό dumping(κοινωνική υποβάθμιση): μισθοί, συντάξεις, επιδόματα ανεργείας, κοινωνικά ελάχιστοι πόροι…
Για να υπερασπιστούμε και να αναπτύξουμε τις δημόσιες υπηρεσίες, προσβάσιμες σε όλους και όλες: υγεία, εκπαίδευση, πολιτισμός, απεξάρτηση, μεταφορές, νερό, ενέργεια…
Για μείωση ωραρίου εργασίας χωρίς μείωση μισθού, μείωση ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση.
Για να διανέμονται με τρόπο αλληλέγγυο οι πόροι και ο πλούτος.
Για να συμβάλλουν με φόρους προοδεύτικους (αναλογικούς) οι πλούσιοι, οι επιχειρηματίες, οι διευθύνοντες…: όποιος κερδίζει περισσότερο οφείλει να πληρώνει περισσότερους φόρους. Πρέπει να αναδιανεμηθεί ο πλούτος.
Για το δικαίωμα στην κατοικία και την υγιεινή διατροφή.
Για να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των μεταναστών.
Για την ισότητα ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες.
Για ν’ αλλάξουμε πραγματικά μοντέλο παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης, δημιουργώντας θέσεις εργασίας σε ό,τι αξίζει για την κοινότητα: στην εκπαίδευση, στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, στα νηπιαγωγεία, στην επαρχία, στην κοινωνική μέριμνα, στην φροντίδα στον άνθρωπο, στις τεχνολογίες τις μη επιθετικές και μη ρυπογόνες, στα δίκτυα των μέσων μαζικής μεταφοράς…
Μαζί θα πάρουμε μέρος στην αντι-σύνοδο επ’ ευκαιρία της άφιξης των Ευρωπαίων και Λατινο-αμερικανών ηγετών και στη διαδήλωση στις 16 Μα’ί’ου στην Μαδρίτη.
Μαζί θα συμμετάσχουμε στην αντι-σύνοδο που θα γίνει στην Βαρκελώνη, από 4 εώς 6 Ιουνίου, σαν απάντηση στη σύνοδοο κορυφής των αρχηγών κρατών των Μεσογειακών χωρών. Μαζί θα πάρουμε πρωτοβουλίες το φθινόπωρο.
Μαζί θα συμμετάσχουμε στις ευρωπαικές πορείες ενάντια στην ανεργία και την επισφάλεια, κυρίως στην ευρωπαική συνέλευση των ανέργων στις 16 και στην διεθνή διαδήλωση στις 17 Οκτώβρη στις Βρυξέλες.
Για να σώσουν το καπιταλιστικό τους σύστημα, τα αφεντικά και οι μέτοχοι έχουν διεθνώς οργανωθεί: το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να δράσει ξεπερνώντας τα σύνορα για να επιβάλλει ένα άλλο σύστημα, διαφορετικό από αυτό που εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους, λεηλατεί τους φυσικούς πόρους-φυσικές πηγές, λεηλατεί τις φτωχές χώρες και σκορπά την πείνα σ’ ένα μέρος του πλανήτη.
Θέλουμε να προωθήσουμε τη θέσπιση ενός συνδικαλιστικού δικτύου εναλλακτικού στην Ευρώπη, ανοιχτό σε όλες τις δυνάμεις που θέλουν να παλέψουν ενάντια στον καπιταλισμό και τον φιλελευθερισμό.
Παντού αναπτύσσουμε και συντονίζουμε την κοινωνική πάλη και οικοδομούμε την κοινή αντίσταση πανευρωπαϊκά! Απέναντι στην κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, η γενική απεργία είναι απαραίτητη. Θέλουμε να την οργανώσουμε!
Υπογράφουν:
Confederación General del Trabajo CGT (Estado español) Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας – Ισπανία
Confederación Intersindical (Estado español) Δια-συνδικαλιστική Συνομοσπονδία – Ισπανία
Intersindical Alternativa de Cataluña IAC (Cataluña) Δια-συνδικαλιστική Εναλλακτική Καταλωνίας
Confederazione Unitaria di Base CUB (Italia) Ενωτική Συνομοσπονδία Βάσης – Ιταλία
Sindicato dei Lavoratori intercategoriale SDL (Italia)
Confederazione Italiana di Base UNICOBAS (Italia) Ιταλική Συνομοσπονδία Βάσης
Confederazione dei comitati di Base COBAS (Italia) Συνομοσπονδία των Επιτροπών Βάσης – Ιταλία
Unione Sindicale Italiana USI (Italia) Ιταλική Συνδικαλιστική Ένωση
Transnationals Information Exchange TIE (Alemania) – Γερμανία
Sveriges Arbetares Centralorganisation SAC-syndikalisterna (Suecia) Κεντρική Οργάνωση Σουηδών Εργαζομένων – Σουηδία
British Isles Regional Organising Committee – Industrial Workers of the World IWW (Grande Bretagne ) Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (τμήμα Μεγάλης Βρετανίας)
Confédération Nationale du Travail (Francia) Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας – Γαλλία
Unión sindical Solidaires (Francia) Αλληλεγγυα Συνδικαλιστική Ένωση Γαλλία (SUD)
για τη μεταφορά
Jaquou Utopie
shortlink: http://wp.me/pPn6Y-N4
Jaquou vs l' Utopie 
ΕΛΛΑΔΑ – Σαν ατσάλινο τείχος
Σαν ατσαλινο τειχος που αλυγιστο ορμάει
στα πεδια των τιμιων μαχων με αρχηγους Σαμαρινιωτη
τον Σαραφη, τον Αρη
που ειν οι μανες του Λαικου Στρατου
Δίχως τανκς, αεροπλάνα, μόνο όλμους πολυβόλα
και ψυχή σαν του λαϊκού στρατού
με καθοδήγηση λαμπρή του αρχηγού μας του Αρη
ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού
Να η ώρα που μας ήρθε και σαν θύελλα ξεσπάει
στον αγώνα η παγκόσμια εργατιά
μια φωνή που αντιχεί στον αέρα πέρα ως πέρα
με επανάσταση θα διώξουμε την σκλαβιά
Και ο αέρας σαν μουγκρίζει τη σημαία κυματίζει
τη βαμμένη μες το αίμα του λαού
κατακκόνικη τη νίκη μας αγγέλει
με ένα ζήτω, μέ ένα ζήτω γύρω γύρω από παντού
αρχηγος ηταν ενας…οι υπολοιποι απλα ακολουθησαν!!!
aaaaaaaaa, tro me ro tragoudi, tromerooo!!!
AVRIO!!!
ήρωες
όλοι γερά αύριο, από όποιο πόστο και αν είμαστε
Μια και πιάσαμε αυτά… το δικό μου αγαπημένο από τα παιδικά μου χρόνια (τότε που με τράβαγε ο πατέρας στα φεστιβάλ…) ήταν αυτό το λεβέντικο… άντε ραντεβού αύριο όλοι…
Γενική Απεργία 5 Μαΐου
Κάτω η ΠΑΣΟΚική κυβέρνηση
ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!
Κάτω η ΠΑΣΟΚική κυβέρνηση
του ΔΝΤ, της ΕΕ και των Ελλήνων καπιτα-ληστών!
Δεν πληρώνουμε τους κλέφτες – Να διαγραφεί το εξωτερικό χρέος!
Οι εργάτες στην εξουσία – Επαναστατική σοσιαλιστική διέξοδος από την καπιταλιστική χρεοκοπία!
Το νέο πακέτο βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Παπανδρέου -το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ από τα χρόνια της Κατοχής- κλιμακώνει τον κοινωνικό πόλεμο ΔΝΤ-ΕΕ-Ελλήνων καπιταλιστών ενάντια στο λαό, για να σώσει τους τραπεζίτες, Ευρωπαίους και ντόπιους αλλά δεν δίνει καμία διέξοδο στη χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού και του Κράτους του.
Μπαίνουμε σε ένα τούνελ ύφεσης και μαζικής ανεργίας δεκαετιών που θα διογκώσουν ξανά τα ελλείμματα και θα φέρουν σε τρία χρόνια το χρέος στο 150% του ΑΕΠ- που πάλι εμείς θα το πληρώσουμε με αίμα.
Οι δραματικότερες ως τώρα μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και θέσεις εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων, οι περικοπές κρατικών δαπανών σε Υγεία-Παιδεία-Ασφάλιση και οι σχεδιαζόμενες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα θα προκαλέσουν πρωτοφανή καταστροφή στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων φέρνοντας πιο κοντά το επίσημο χρεοστάσιο και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους.
Η ΕΕ και το ΔΝΤ αποφάσισαν το τρίχρονο πρόγραμμα “διάσωσης” μόνο και μόνο γιατί είδανε την χρεοκοπία να απλώνεται και στην Πορτογαλία και την Ισπανία και να απειλεί με διάλυση το ευρώ και η ΕΕ.
Θέλουν να σταματήσουν την πυρκαγιά πετώντας στις φλόγες, αντί για νερό εκατομμύρια ανθρώπους.
Το πραγματικό δίλημμα για την εργατική τάξη, τη νεολαία και τα φτωχά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου δεν είναι “δια βίου λιτότητα ή χρεοστάσιο” , αλλά “καπιταλιστική χρεοκοπία ή εργατική εξουσία”.
Είτε θα συνεχίσει να εξουσιάζει τη ζωή μας το κεφάλαιο και το παρακμασμένο σύστημα του, σκορπώντας τον όλεθρο παντού, είτε θα απαλλατριώσουμε το κεφάλαιο, θα συντρίψουμε το κράτος του και θα αναλάβουν “της γης οι κολασμένοι” την εξουσία αναδιοργανώνοντας την κοινωνία σε νέες, σοσιαλιστικές βάσεις!
Τον αγώνα αυτόν δεν μπορούν να δώσουν οι καρεκλοκένταυροι συνδικαλιστές γραφειοκράτες –συνέταιροι της κυβέρνησης των διεθνών τοκογλύφων, των Τραπεζιτών, των Βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων, αλλά μια νέα επαναστατική ηγεσία στο πολιτικό, συνδικαλιστικό και ευρύτερο διεκδικητικό κίνημα της εργατικής τάξης -ένα κίνημα ανασυγκροτημένο στη βάση των συνελεύσεων και της άμεσης δράσης των εργαζόμενων και ανέργων εργατών.
Ανοιχτές επιτροπές αγώνα πρέπει να συσταθούν σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολείο και σχολή και σε κάθε συνοικία και να συντονιστούν πανελλαδικά με κάθε μαχόμενο σωματείο, σύλλογο και οργάνωση για τη συνεχή μαζική και μαχητική παλλαϊκή κινητοποίηση – για μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας.
Να παλέψουμε για την ανατροπή όλων των αντιλαϊκών μέτρων και της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ, για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία την ανατροπή του καπιταλισμού και τη διαγραφή ολόκληρου του εξωτερικού χρέους, την έξοδο της χώρας από την ΕΕ, τη διάλυση αυτής της λυκο-συμμαχίας των Ευρωπαίων καπιταλιστών και τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – Τροτσκιστές
ΔΙΗΜΕΡΟ 28-29 ΜΑΗ / Παγκόσμια καπιταλιστική κρίση & Ελλάδα
Παρασκευή 28/5, 7 μμ & Σαββάτο 29/5, 11 πμ ΝΟΜΙΚΗ
διοργάνωση: ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ – εφημερίδα του ΕΕΚ
CRITIQUE – περιοδικό για τη σοσιαλιστική θεωρία
http://www.eek.gr/default.asp?pid=6&id=1123
Λέτε ο 21ος αιώνας να μας κρύβει εκπλήξεις ;
Άντε να δω πανευρωπαϊκή εξέγερση!
Σήμερα δεν θα κοιμηθώ!
Η υπερένταση είναι τεράστια…
μετάφραση στα ελληνικά των τελευταίων στίχων από το guerilla radio των rage against the machine:
“πρέπει να αρχίσει κάπου!
πρέπει να αρχίσει κάποτε!
τι καλύτερο μέρος από εδώ!
τι καλύτερη ώρα από τώρα!
ΟΛΗ Η ΚΟΛΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ!!!”
πρόταση για πλακατ στο δρόμο!..
Ετσι μπας και αρχίζουμε να “βρίσκουμε την μπάλα” …στο…
“ελληνικό τρίγωνο των Βερμούδων”:
ΜΜΕ- Κυβέρνηση – Δικαιοσύνη
Για την ανεξάρτητη “εξουσία της Δικαιοσύνης”:
” Πριμ παραγωγικότητας” για αυτεπάγγετες-τελεσίδικες αποφάσεις ειδικά για υποθεσεις που αφορούν την “εκτελεστική εξουσία”.
αλλά και “αυτεπάγγελτες διώξεις” όσων δικαστικών παραβλεπουν, εθελοτυφλούν, κωλυσιεργούν στο έργο τους με ποινή απόλυσης και δημευσης περιουσίας (όπως και για τους “εκτελεστικούς” δηλαδή …)
Επίσης “πριμ παραγωγικότητας x2” όπως παραπάνω όταν αφορά την “εξουσία των ΜΜΕ”. (βλέπε “κεφάλαιο που ανεβοκατεβάζει και συντονίζει την εκτελεστική εξουσία”..)
εννοώ μετατροπή πληρωμής με “πριμ παραγωγικότητας” τους μισθόυς : 10-11-12-13 και 14 ο και για τους δικαστικούς και τους εκτελεστικούς..
Ετσί για να δείξουν τον σωστό-γενναίο δρόμο τα πιο “δυναμικά” τμηματα της κοινωνίας
Δημοσιεύτηκε την 1η Μαρτίου 2010 στο indy.gr από Εργαζόμενους και άνεργους από διάφορους εργασιακούς χώρους
ΠΡΟΤΑΣΗ-ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
ΜΑΧΗΤΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
> O ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ… ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ.
Αφού επί δεκαετίες ολόκληρες απομύζησαν αμύθητα κέρδη, εκμεταλλευόμενοι σε αφάνταστο βαθμό την εργασία και τη φύση, και εξασφαλίζοντας συναίνεση και κυριαρχία με το μύθο μιας ασύλληπτης καταναλωτικής αφθονίας, σήμερα ζητάνε θυσίες για να διασωθούν.
Έχουν λένε κρίση…
Κρίση για την κυρίαρχη πολιτική και οικονομία είναι όταν τα κέρδη των επιχειρήσεων πέσουν κάτω από ένα ποσοστό. Αντίθετα, όταν πέφτουν οι μισθοί αυτό είναι ανάπτυξη!
Κρίση είναι όταν δεν μπορούν να αποπληρωθούν τα δάνεια που οι τράπεζες τα έχουν εισπράξει διπλά και τριπλά μέσω της επίσημης τοκογλυφίας. Ανάπτυξη είναι όταν όλος ο κόσμος δανείζεται για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες ή για να αποκτήσει τα πολυδιαφημισμένα, νέα κάθε φορά, άχρηστα προϊόντα του καταναλωτισμού.
Κρίση είναι όταν σου λένε ότι δεν έχει δουλειά και γι’ αυτό πρέπει να δουλέψεις λιγότερο και να πάρεις ακόμη λιγότερα ή να απολυθείς. Ανάπτυξη είναι όταν σου λένε ότι υπάρχει πολύ δουλειά και γι’ αυτό πρέπει να δουλεύεις περισσότερο με τα ίδια λεφτά αλλιώς θα απολυθείς.
Με λίγα λόγια… η κρίση επιχειρεί να αποτελειώσει ότι έμεινε όρθιο από την ανάπτυξή τους…Τί και ποιος να διασωθεί λοιπόν; Η στρατηγική κράτους- κεφαλαίου για την υπέρβαση της κρίσης, που υλοποιεί με συνέπεια η εκάστοτε κυβέρνηση, με τη συναίνεση όλου του καθεστωτικού τόξου κομμάτων και συνδικαλιστικών φορέων, καθώς και με την ενεργή στήριξη των διεθνών πολιτικοοικονομικών οργανισμών εξουσίας και κυριαρχίας του κεφαλαίου (ΕΕ, ΔΝΤ) είναι απλή: τα θέλουν όλα!
Θέλουν ευέλικτη κι απροστάτευτη εργασία, πλήρη αποικισμό όλων των τομέων της ζωής από το κεφάλαιο και από το κράτος ολικής επιτήρησης και καταστολής, θέλουν να διεισδύσουν και στις πιο μύχιες πτυχές της ζωής ατόμων και συλλογικοτήτων, θέλουν εκμεταλλευτικό έλεγχο και κατασταλτική διαχείριση των ροών των μεταναστών, «πράσινη» αγορά των καταστροφών της φύσης, υπακοή για την εξασφάλιση κοινωνικής και εργασιακής ειρήνης, ολοκληρωτική κυριαρχία επί της πληροφορίας, της γνώσης και του πολιτισμού.
Ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, απελευθερωμένος ο ίδιος από κάθε φραγμό κίνησης – πέρα από αυτούς που μπορεί να ορθώνουν οι κοινωνικοί ταξικοί αγώνες – και τα αφεντικά λένε ωμά στους εργαζόμενους: “Σας περιθωριοποιούμε, σας κάνουμε τη ζωή και την εργασία λάστιχο, σας απολύουμε, σας χρησιμοποιούμε όταν και όπως θέλουμε για την αύξηση των κερδών μας“.
Η αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης είναι πλέον ευθύνη των ίδιων των εργαζομένων. Τα ανθρώπινα απορρίμματα είναι το μεγαλύτερο μέρος των διογκούμενων απορριμμάτων τόσο της κρίσης όσο και της ανάπτυξης.
Όλα πια βοούν ότι η κοινωνία που είναι βασισμένη στην εκμετάλλευση της εργασίας, την κρατική κυριαρχία, την ιδιοκτησία, τον ανταγωνισμό, την ιεραρχία, την αντιμετώπιση της φύσης ως οικονομικό πόρο, τον παραγωγισμό, δεν έχει άλλο μέλλον να μας προσφέρει από αυτό της σύγχρονης τεχνοεπιστημονικής βαρβαρότητας, αποξένωσης, αλλοτρίωσης και καταστροφής.
Απέναντι σε αυτή την ολοκληρωτική επίθεση ο κόσμος της εργασίας δεν μπορεί να αντιπαραθέσει τίποτα λιγότερο από το “τα θέλουμε όλα“!
Θέλουμε όλο τον πλούτο που παράγουμε, την αλλαγή του εκμεταλλευτικού και δεσποτικού τρόπου παραγωγής του, την αλλαγή και του ίδιου του άχρηστου και καταστροφικού για τον άνθρωπο και τη φύση πλούτου.
Θέλουμε οι βασικές μας ανάγκες (τροφή, στέγη, παιδεία, υγεία, ασφάλιση, πληροφόρηση, πολιτισμός) να καλύπτονται για όλους, χωρίς καμιά διάκριση, με μη εκμεταλλευτικούς, μη αγοραίους, μη κρατικούς, μη κυριαρχικούς προς τη φύση όρους, ως κοινά, δωρεάν και προσβάσιμα σε όλους δημόσια κοινωνικά αγαθά, που διαχειρίζονται οι άνθρωποι με συνεργατικούς, ισότιμους και κοινωνικά αλληλέγγυους όρους.
Θέλουμε η κοινωνική ομάδα να θεσμοθετείται και συγκροτείται ως δημόσιος κοινωνικός χώρος κοινοτικών μορφών αυτοδιεύθυνσης και δημιουργίας.
Θέλουμε η φύση να αποτελεί συμμαχική δύναμη της συλλογικής μας προσπάθειας, οργανικό στοιχείο μιας ζωής απαλλαγμένης από πλαστικές ανάγκες και ιδιοκτησιακό εγωισμό.
Απέναντι σε αυτές τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας στέκονται εχθρικά οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, διότι, ως προκεχωρημένα φυλάκια του κράτους μέσα στο εργατικό κίνημα, αποτελούν τους θεματοφύλακες της ανάπτυξης των αφεντικών, της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας. Επιδιώκουν “εθνικά υπεύθυνους” ρόλους, είτε με εθιμοτυπικές λιτανείες, είτε στα τραπέζια του διαλόγου. Στόχος τους είναι η εξασφάλιση της κοινωνικής ομαλότητας και συναίνεσης, η οποία, στα χέρια της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, μεταφράζεται σε «κοινωνική υποταγή», η διαπραγμάτευση της τιμής της εργατικής δύναμης, στα πλαίσια πάντα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Γι’ αυτό και σπεύδουν σήμερα να δηλώσουν “παρούσες” στην “εθνική προσπάθεια” για υπέρβαση της κρίσης.
Την ίδια στιγμή, ο συνδικαλισμός τύπου ΠΑΜΕ, διατηρώντας τα ίδια γραφειοκρατικά και ιεραρχικά χαρακτηριστικά και επιδιώκοντας να αναδειχθεί σε μια ΓΣΕΕ στη θέση της ΓΣΕΕ, είναι εχθρικός απέναντι σε κάθε ανεξάρτητη εργατική δράση που ξεφεύγει από τον έλεγχό του, δίνει τη “μάχη” της πολιτικής διαμαρτυρίας, της κομματικής καταγραφής και των κοινοβουλευτικών διεξόδων και όχι της πραγματικής μαζικής και μαχητικής από τα κάτω σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους κυβερνώντες.
Όλες οι προτάσεις “ανακούφισης”, “ανάσχεσης”, “διεξόδου” από την κρίση στην ουσία ζητάνε επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση,στην “ομαλότητα” της καταστροφικής για τον άνθρωπο και τη φύση καπιταλιστικής ανάπτυξης. Δεν υπάρχει σε αυτές ούτε ίχνος πραγματικής ανακούφισης, ανάσχεσης ή διεξόδου από την καταθλιπτική κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι/ες, οι άνεργοι/ες, οι νέοι/ες, οι μετανάστες/τριες.
Μόνο η μετατροπή της κρίσης σήμερα σε πολιτική επαναστατική κρίση συνολικής αμφισβήτησης και ανατροπής του συστήματος που γεννά τη σύγχρονη δυστυχία μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική βελτίωση της θέσης του εργαζόμενου κόσμου.
Γι’ αυτό δεν διεκδικούμε «κάτι από τα κέρδη τους», αλλά όλο τον πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος σήμερα, μαζί με την ανάγκη για επαναθέσμιση και ανακατεύθυνση/αλλαγή αυτού του πλούτου.
Δεν διεκδικούμε απλά «υπεράσπιση, ή ρεαλιστική μείωση των ωρών εργασίας» ή «δουλειά για όλους», αλλά τη ριζική πανκοινωνική μείωση του χρόνου και την αλλαγή του περιεχομένου της εργασίας για όλους, γιατί θέλουμε να κάνουμε μέτρο του πλούτου τον ελεύθερο χρόνο, να ανατρέψουμε την εργασία της «ανταγωνιστικότητας» και της «αποδοτικότητας» που απομονώνει και αποξενώνει και να την μετασχηματίσουμε σε ελεύθερο συνεργατικό και δημιουργικό κοινωνικό πράττειν.
Δεν διεκδικούμε απλά «απαγόρευση των απολύσεων», «κρατικοποιήσεις» και «προγράμματα σωτηρίας», αλλά όλη την παραγωγική διαδικασία, την επανάκτηση του κοινωνικού πλούτου με την παράλληλη δημιουργία κοινωνικών αμεσοδημοκρατικών αντιθεσμών.
Δεν διεκδικούμε απλά «κρατική» παιδεία, υγεία, ασφάλιση, αλλά τη ριζική αλλαγή των λειτουργιών, των μεθόδων και του περιεχομένου τους, στη βάση της κοινωνικής αλληλεγγύης και των δημόσιων κοινωνικών αναγκών, της απελευθέρωσής τους από τη δικτατορία του κράτους και της αστικής ιδεολογίας.
Δεν καταγγέλλουμε απλά τα σύμφωνα σταθερότητας ή τις αποφάσεις των ευρωπαίων υπουργών, αλλά δρούμε για τη διεθνιστική επαναστατική αποδέσμευση και διάλυση όλων των μηχανισμών και διεθνών οργανισμών διακρατικής εξουσίας και οικονομικής κυριαρχίας (Ε.Ε., ΔΝΤ, ΠΟΕ, ΝΑΤΟ κλπ), με δράσεις που θα ενώνουν τους εργαζόμενους απέναντι στον κοινό εχθρό πέρα από εθνικά σύνορα και “εθνικές οικονομίες”.
Δεν αναγνωρίζουμε στα μορφώματα του καθεστωτικού συνδικαλισμού (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Ομοσπονδίες) ότι εκπροσωπούν τους εργαζόμενους της βάσης. Απεναντίας λειτουργούν ως μεσολαβητές της άμβλυνσης των κοινωνικών αντιστάσεων που ξεπουλούν αγώνες.
Αντιτιθέμενοι, οργανωνόμαστε και παλεύουμε, με πραγματικά ανεξάρτητο και αυτόνομο τρόπο, με συνελεύσεις και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης, με πρωτοβάθμια σωματεία και επιτροπές βάσης συγκροτημένα σε αυτή την κατεύθυνση, ενώνοντας όλα τα τμήματα των εργαζομένων, ελλήνων και μεταναστών, πέρα από συντεχνιακές και επαγγελματικές περιχαρακώσεις, με οριζόντιο πανεργατικό συντονισμό τους χωρίς γραφειοκρατικές ή «ταξικές» εκπροσωπήσεις.
Θέλουμε να συμβάλουμε στην ανάπτυξη
* ενός πραγματικού αντίπαλου δέους απέναντι στην ολοκληρωτική επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους, στους «ειδικούς», τα «δεξιά» και «αριστερά» αφεντικά, που να αφορά την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία,
* ενός μαχητικού και ακηδεμόνευτου εργατικού κινήματος βάσης και χειραφέτησης,
* της αδιαπραγμάτευτης διεκδίκησης των αναγκών και των επιθυμιών μας,
* συλλογικών αμεσοδημοκρατικών, αντιεμπορευματικών, αντικοινοβουλευτικών, αντικρατικών μορφών κοινότητας, αγώνα, αλληλεγγύης, εργατικού πολιτισμού.
Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε στη συνδιαμόρφωση μιας ακηδεμόνευτης ανοιχτής εφημερίδας ΔΡΑΣΗΣ για τη χειραφέτηση του κόσμου της εργασίας, φωνή αντιπληροφόρησης από τους χώρους δουλειάς, άμεσης έκφρασης όλων των αόρατων από τους κατεστημένους θεσμούς πολιτικής και συνδικαλιστικής εκπροσώπησης και διαμεσολάβησης, ενότητας εργαζομένων/ανέργων/νέων/μεταναστών, μαχητικής παρέμβασης σε κάθε πρόβλημα και μάχη σε κάθε χώρο δουλειάς. Αλλά και βήμα έμπρακτων μορφών αλληλεγγύης και συσπείρωσης ώστε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους για να αλλάξουν τη ζωή τους. Για την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, για τη συνολική επίθεση των αξιών, κριτηρίων, λογικών και πρακτικών της καθολικής εργατικής και κοινωνικής χειραφέτησης και απελευθέρωσης.
> ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
> ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
> ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ-ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ
> Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΑΣ
> ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΝΑ ΒΑΘΥΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ
που μπορουμε να τη βρουμε τη “Δραση”;
Εάν κατοικείτε στην Αθήνα, απ’ όσο ξέρω, μοιράζεται… για εμάς, εδώ στην Ήπειρο… ελπίζω να γεννήσει… site θα είναι, μοίρασμα μέσω οργανώσεων θα είναι… τί να πω… Ίσως γεννήσει μια “Δράση” κι ο τόπος εδώ!